تأسیس نهاد عمومی و غیر دولتی دهیاری ها طی سالهای اجرای برنامه سوم توسعه را می توان اقدام مهمی در تکمیل حلقه مدیریت روستایی در فرآیند توسعه متوازن و پایدار دانست . به موجب قانون تأسیس دهیاری های خود کفا در روستا های کشور مصوب سال 1377 مجلس شورای اسلامی، به وزارت کشور اجازه داده شد به منظور اداره امور روستاها، سازمانی به نام دهیاری تأسیس کند و اساسنامه، تشکیلات و سازمان دهیاری ها و آیین نامه مالی و استخدامی آن را به تصویب هیئت دولت برساند .

 بر این اساس و به منظور اجرای تبصره 2 قانون تأسیس دهیاری های خودکفا در روستاهای کشور، « اساسنامه،تشکیلات و سازمان دهیاری ها » در اسفند ماه 1380 به تصویب هیئت وزیران رسید . تأسیس این نهاد را می توان نشانه ای از حرکت به سوی اجرای نظام جدید مدیریت روستایی دانست که می تواند تحولی را در فرآیند مدیریت و توسعه روستاها ایجاد کند . دهیاری های اداری کارکردهای متعددی هستند که از آن جمله می توان به اینها اشاره کرد : 1 – تکمیل کننده زنجیره حکومت مردم بر مردم و بازوی اجرایی شورای اسلامی در نظام مدیریت روستایی . 2 – ارائه دهنده بسیاری از خدمات و تسهیلات عمومی که بر اساس نص صریح قانون اساسی حق آنهاست . 3 – تقویت کننده روند توسعه اجتماعی و فرهنگی . 4 – بستر ساز شهرهای آینده و کنترل کننده روند مهاجرت از روستا به شهر . 5 – حافظ امکانات زیربنایی احداث شده در نواحی روستایی . 6 – تقویت کننده روند توسعه کشاورزی . 7 – قابلیت تصدی بسیاری از وظایف بخش دولتی . جایگاه مناسب قانون دهیاری و قابلیت ها و کارکردهای متعدد و متنوع آن باعث شده است که در برنامه چهارم توسعه، برخی از وظایف جدید مدیریت روستایی مستقیماً بر عهده دهیاری قرار گیرد . همچنین این نهاد تازه تأسیس قادر است در چارچوب قانون برنامه چهارم توسعه، تصدی وظایف مرتبط وقابل واگذاری در حوزه مدیریت و عمران روستایی را بر عهده بگیرد . اگر مدیریت روستایی را شاخه ای از علم گسترده مدیریت در نظر بگیریم، می توان با کمک تحلیل مدیریت، به تعریف مناسبی از مدیریت روستایی دست یافت . به عبارت دیگر اگرچه مدیریت در رشته های مختلف به اشکال متفاوتی تعریف شده است، اما با بررسی می توان به مفهوم مشابهی در تمامی آنها رسید . مدیریت، روش دستیابی به اهدافی است که برای سازمان در نظر گرفته شده است . فایول تعریفی کلاسیک و مبتنی بر وظیفه را برای مدیریت ارائه می دهند : « مدیریت عبارت از پیش بینی و برنامه ریزی، سازماندهی، فرماندهی، هماهنگی و کنترل است . مدیریت شناسه هایی از علم و هنر را توأمان داراست . و بطور کلی فرآیند بکارگیری و موثر و کارآمد منابع مادی و انسانی در برنامه ریزی، سازماندهی، بسیج امکانات و هدایت و کنترل است که برای دستیابی به اهداف سازمانی و بر اساس نظام ارزشی مورد قبول صورت می گیرد . » موفقیت و شکست هر سازمانی در دستیابی به اهداف و انجام وظایفش، متکی به مدیریت است . ( مدیریت در خدمت همه علوم قرار دارد، بنابراین همه علوم باید برای رسیدن به اهداف سازمانی در اختیار مدیریت قرار گیرند )که یکی از مهمترین نقش ها را به عهده دارد . اگر روستا، همچون سازمانی در نظر شود، لازم است در رأس آن عنصری برای برنامه ریزی آینده و اداره امور کنونی قرار گیرد . این عنصر را می توان مدیریت روستا نامید . به عبارت دیگر مدیریت روستایی به معنی برنامه ریزی برای روستا، سازمان دهی اقدامات توسعه ای و هماهنگی و نظارت بر اقدامات انجام شده است . به طوری که فرآیند توسعه پایدار روستایی را به نحوی تقویت کند که در سطح متعارف جامعه زمینه و محیط مناسبی برای زندگی راحت و کارآمد روستاییان عزیز به تناسب ویژگیهای اجتماعی و اقتصادی فراهم شود . در قالب این تعریف کلی می توان اهداف فرد زیر را برای مدیریت روستایی در نظر گرفت . 1- نوسازی و بهسازی محیط فیزیکی روستایی . 2- هدایت و نظارت بر فرآیند عمران روستایی . 3- ارتقای شرایط کار و زندگی .